An Open Letter to the Youth

Dear Mga Kabataan,

Una sa lahat, malapit na ang kaarawan ng ating pambansang bayani na si Gat. Jose Rizal. Paniguradong maraming mga aktibidad ang nakahanay gawin bilang selebrasyon sa importanteng araw na ito. May napili ka na bang puntahan kahit isa sa mga ito? O baka naman, isa ka sa mga busy sa pagpila ng pagkahaba-haba mabili lang ang ticket ng One Direction para sa concert nila next year?

Sa totoo lang, hindi na kasing sidhi ang pagkakakilala ko kay Rizal ngayon ‘di tulad ng kabataan ko. Siguro dahil hindi na ako required alamin ang makulay niyang buhay. Pero hindi ibig sabihin nito na kinalimutan ko na ang pagiging henyo niya at ang mga bagay na ginawa niya para sa bayan. Hindi ko rin alam kung patuloy pa rin ang pagtuturo ng ating mga guro tungkol sa mga ideolohiya ni Rizal.

Gayunpaman, gusto kong sariwain ang isa sa mga kaisipang ibinibahagi niya sa atin; “Ang Kabataan ang Pag-asa ng Bayan” o sa Ingles, “The Youth is the Hope of our Nation.”

(Photo credits: theusualBS)

Sa totoo lang, napakahirap paniwalaan nito habang nakikita namin kung paano kayo binabago ng panahon; Kung paano kayo binubulag ng kasinungalingang hatid ng mundo; Kung paano kayo nagpapakahumaling sa mga walang kabuluhang bagay.

Kung tutuusin, ‘di hamak na mas abot kamay niyo na ngayon ang tagumpay at pagbabago sa estado ng bansa. Ngunit bakit ganoon? Tila habang tumatagal ay mas lalong nagiging malabo na para sa Pilipinas na umunlad.

Sana imbis na paglalaro ng Pou ang agad niyon inaatupag pagkagising araw-araw, sana ay asikasuhin niyo muna ang pag-aaral ninyo. Bago kayo mag-cutting classes ay maisip niyo rin muna ang mga kabataang napagkaitan na magkaroon ng pribelehiyong makapag-aral.

Sana lang din, nagagamit niyo ang katalinuhan niyo hindi lamang sa paga-analyze kung sino ang susunod na mamamatay sa Shingeki Kyogin o Game of Thrones kung hindi pati na rin kung anong nilalaman ng mga balita ngayon.

Sana imbis na mga manga comics ang inaatupag niyong tapusin, sana kahit isang tabloid lang ay sipaging kayong basahin. Sana kung paano niyo iniidolo sila Justin Bieber at KathNiel ay gayundin kasidhi ang kagustuhan niyong mapag-aralan at matuto ukol sa buhay ng mga taong may naging pakahulugan ang buhay ‘di lamang para sa sarili niya kung hindi pati na rin sa ibang tao.

Sana rin ay bawas-bawasan niyo ang mga kalandian ninyo at pabugso-bugsong pagdedesisyon. Huwag sana kayong lumaking mayayabang at walang galang sa mga magulang ninyo.

Sana kung gaano kayo ka-updated sa buhay ng One Direction ay gayundin sa kaalaman niyo sa kaganapan sa inyong bansang sinilangan.

Hanggang kailan kami maghihintay sa inyo bago niyo pa maunawaan kung anong klaseng mundo ang inyong iniikutan ngayon? Sumablay na ang ilang henerasyon ng mga dati’y kabataan. Kung hindi man sa amin nagsimula ang pagbabago, sana ay umpisahan na ninyo.

Gayunpaman, alam kong ang inyong mga magulang ay may malaking impluwensiya sa inyong pagkatao. Sila ang nagturo sa inyo ng tama o mali at ng bawal o maaring gawin. Gayundin ay naaapektuhan din kayo ng kung anong idinidikta ng media at globalisasyon.

Sa kabila ng lahat, matuto sana ninyong gamitin ang mga utak ninyo at huwag basta-basta magpadikta sa mga nauuso para lang maging-in.

Bakit hindi mo subukan maging iba? Subukan mong maging mas higit sa kung sino ka ngayon at subukan mo ring mas kilalanin ang iyong pagkatao sa tulong ng mga kaalaman patungkol sa bayan.

Imbis na ka-dramahan sa puso at galit sa ibang tao ang ini-status mo, umpisahan mo ang pagbabago sa pagpo-post ng mga makabuluhang bagay sa Facebook wall mo. Hindi mo alam, baka magsilbi ka pang inspirasyon para sa iba. Umpisahan mo sa pagkahumaling magbasa ng mga librong may kabuluhan. Umpisahan mong tingnan at pakinggan ang nasa iyong paligid. Umpisahan mo ang pagbabago dahil walang ibang gagawa nito kung hindi ikaw at ng iba pang kabataan.

Sa huli, kayo pa rin ang bagong henerasyon. Ang binhi na balang-araw ay magbubunga ng ikapagpapabago sa bansa-mabuti man o masama. Kayo ang pag-asa ng bayan at ang ano mang pagbabago sa ating bansa ay maaaring ipagpasalamat o isisi sa inyo.

Ipagpaumanhin ninyo kung nagkaroon kayo ng ganitong obligasyon simula ng ipinganak kayo. At pasensiya na rin dahil wala na kayong magagawa kung hindi yakapin ang katotohanang ito.

Tanong ko lang, anong balita ang alam mong nangyayari sa Pilipinas ngayon?

P.S. Maligayang Kaarawan sa ating Pambansang Bayani!

(Photo credits: pilosopotassium.blogspot.com)

Nagmamahal,

Sining